Odcinek 5

Ja was KOCHAM !!!! Cieszę się że wam się podoba co piszę ; *** Jesteście najlepsi !

    Po uciążliwym tygodniu wyszłam ze szpitala. Na nadgarstku została blizna . Pamiątka po kłótni . Gdy weszłam do domu , nie zastałam Eddiego . Nawet mnie nie odwiedzał po tym jak kazałam mu wyjść . Skierowałam się do kuchni , wystraszyłam się . Siedział w jadalni Fabian .
- Co ty tu robisz? - nakrzyczałam na niego.
- Chcę wszystko wyjaśnić , skoro Eddie nie ma zamiaru . - tłumaczył się .
- A ja nie mam zamiaru słuchać ciebie !! Wynoś się . !! Bo zadzwonię po policję !
- Proszę bardzo dzwoń!
Nie wiedziałam co zrobić , co powiedzieć . Nie było na serio z tą policją . Chciałam go tylko nastraszyć , nie myślałam że taki z niego twardziel .
- Fabian jaa... - nie dokończyłam . Fabian mnie pocałował. Nie upierałam się , było miło.
- Przepraszam Cię Nino . - przepraszał . - Za wszystko .
Po czym znowu zapieczętował pocałunek na moich ustach . Wziął mnie w pasie , i położył na stole . Zaczął powoli ściągać mi bluzkę nie odrywając się od moich warg .
- Fabian , ja ... tak nie mogę . - spuściłam głowę w dół i ubrałam bluzkę .
- Wybacz . Chwila słabości , rozumiesz , prawda? - odparł Fabian nieco skruszony , z odrobinką uśmiechu.
- J-jasne . - zeszłam ze stołu . - Wiesz może gdzie jest Eddie?Co z nim jest?
- Na pewno , chcesz wiedzieć . Bo wiesz ... - przerwał .
- Nie nie wiem! Właśnie chce się dowiedzieć Fabian!
- Nie unoś się tak - uciszał mnie . - Bo on.. pojechał do Patricii .
Po tych słowach wryło mnie w ziemię . A jeśli to następne kłamstwo? Nie .. Po co miałby mnie znowu kłamać .
 - ''Pojechał do Patricii'' - nie odstępowały mnie te słowa na krok przez parę dni. Ale tak bez słowa? I po co do niej? Mówił że z nią koniec . Za mało szkód nam wyrządziła? A co z naszymi planami? Dziecko , ślub? Wszystko legło w gruzach.
    Fabian postanowił ze mną zamieszkać , zgodziłam się . Śpi w innym pokoju , w pokoju obok . Na razie nie pytam się o ten plan . Za dużo mam kłopotu. Pytałam się tylko o Amber . Nic niestety nie wie , nie widuje się z nią . Od tygodnia nie wychodzę z domu . Tym bardziej z pokoju . Chyba że do łazienki . Jedzenie przynosi mi współlokator domu. Ciągle mnie się pyta czy wszystko w porządku , a ja ciągle kłamię że tak . Chyba wyczuł że kłamię , ale nie zdradza że wie.Eddie wg się ze mną nie kontaktuje jakby zapadł się  pod ziemię. Za trzy dni mam jechać do babci , w takim stanie? Może dobrze mi to zrobi?
- Fabian? Możesz chwilkę zostać? - zapytałam się .
- Jasne , dla ciebie wszystko . - uśmiechnął się .
- Bo za trzy dni mam lecieć do Ameryki , do babci .. ii czy byś poleciał ze mną?
- Oczywiście że tak! - przytulił mnie.
    Mój pomocnik - Fabian , wszystko opłacił . Wyjeżdżamy jutro , o piątej rano . Jestem spakowana , uszykowana i bym mogła nawet dzisiaj lecieć . Babcia nawet nie wie że zostaję u niej na trochę z Fabianem .
 Nie wiem czy go kocham , czy to tylko zauroczenie . Być może dawne uczucie powraca . Nigdy nic nie wiadomo . Blizna nie chce by o niej zapomniano . Szczypie , swędzi , wszystko na raz. Powiedziałam Fabianowi a on od razu wyskoczył ze szpitalem .
- Fabian , Fabian , Fabian .. - powtarzałam . - To nic wielkiego .
- Na pewno? - upewniał się . - Nie chcę żeby tobie się stała krzywda.
- Już się stała . - odparłam ze złością .

Może być? Nudny prawda? :P

Podwyższamy poprzeczkę następny za 20 komentarzy ^^