Odcinek 4

Chciałabym wam podziękować za komentarze . Sprawiają że mam uśmiech na twarzy ^^

   Pytanie go kompletnie załamało . Uciekł przed dom jak dziecko. Zostawię go samego , niech ''popłacze''.  I to ma być mężczyzna za którego chce wyjść? Może to tylko sen? Za chwilę się obudzę w łóżku , i będzie jak dawniej . Jednak to nie sen , ręka daje o sobie znać . Mocno szczypie , po chwili zrobiło mi się czarno przed oczami.Jedyne co pamiętam to ... Fabiana i Eddiego użalających się . Podajże po kilkunastu godzinach otworzyłam oczy , szybko sobie uświadomiłam że nie jestem w domu . Wszystko jest białe , i chodzą jacyś faceci w fartuchach i kobiety. Jestem w szpitalu , jeszcze tego brakowało. Obok mnie , na krześle spał Eddie trzymając moją dłoń. Za drzwiami był Fabian. Nic nie rozumiałam .
- Eddie . - szepnęłam i ruszyłam dłonią . - Eddie.
- Jeszcze pięć minut mamo! - odparł . Cały on..
- Eddie , do jasnej ciasnej!
   Podniósł się nadal trzymając moją dłoń , po czym uśmiechnął się , przytulił mnie i pocałował . Fabian patrzył na nas z zazdrością. Eddie usiadł.
- Co ja tu robię? - zapytałam , rozglądając się po moim ''pokoju''.
- Znalazłem .. a raczej znaleźliśmy cię z Fabianem leżącą na podłodze w kuchni. - odpowiedział , i pocałował   moją dłoń.
- Teraz to taki czuły?
- Skarbie , posłuchaj ja nie chcę ...
- Zamartwiać? - przerwałam mu . Parsknęłam śmiechem.
Fabian wszedł , razem z Eddiem się tłumaczyli . Wyczuwam kłamstwa .
- Wyjdźcie !! - rozkazałam . - Nie chce was widzieć .
Wyszli . Łzy mi poleciały . Nic nie rozumiem , w żywe oczy kłamią!

Następny za 10 komentarzy .