Odcinek 22 + zastanowienia

     Po długiej kłótni ulokowali się w własnym pokoju . Była uboga cisza , ani jednego dźwięku nie było słychać , ani jednego . Czuli się źle przy swojej obecności , mimo iż ''są razem'' . Ona siedziała na wygniecionej , lecz kwiecistej pościeli ,  a on podbierał się o beżowy stolik nocny na którym była niebieska lampka a obok niej jakieś porwane papiery .
- Co się stało? - zaczął Eddie , nieco zachrypniętym głosie .
  Nie miała zamiaru się odzywać.
- Odpowiedz..
   W pewnym sensie nic się nie stało , tylko Patricia miała zwariowany sen który i Nina doświadczyła.
- Przepraszam .. - odpowiedziała po długiej niezręcznej chwili.
   Stanęła z 2 metry naprzeciwko niego.

Podszedł do niej i mocno ją przytulił , odwzajemniła jego uścisk .
- Nie masz za co .. - wyszeptał jej do ucha , ciągle ją tuląc .
  Ręce położył na jej zgrabnej sylwetce i wsunął jej do ust swój język . Całowali się jeszcze przez chwilę , gdy Eddie lekko a zarazem delikatnie popchnął Patricię na łóżko. Uśmiechnęli się szczerze do siebie .
    Czuła jego ciężar , nie przeszkadzało jej to .
    Swoimi ustami zaczął ''jechać'' w dół . Zatrzymał się na jej piersiach . Dziewczyna lekko jęknęła . Wsunął swe dłonie pod jej bluzkę , po czym rozpiął biustonosz i położył gdzieś na łóżku .
    Owinęła swoje nogi wokół jego talii i musnęła jego usta.
- Tylko tyle? - zapytał się ze śmieszą miną szczeniaczka .
    Masował jej delikatnie piersi , co zmusiło Patricię do kolejnego jęku , tym razem głośniejszego .

~***~

    Cisza przed burzą , to dobre określenie Niny i Fabiana . Było miło , spokojnie , aż tu nagle chłopak wybuchnął .

- Jak tam Eddie , co? - zaczął.

- O co ci chodzi? Przecież z nim skończyłam .

- No tak , niby . - syknął.
- Matko! Nie rozumiesz? To było daaaaawnooo . Teraz jestem z tobą.
- No właśnie , teraz . - powiedział z naciskiem na ''teraz'' . - A co będzie za parę lat?

- Naprawdę? Myślisz że znajdę sobie kogoś innego? Wierzysz w to?
- Tak , naprawdę .
   Niby to tylko słowa , ale ją mocno zabolały. Nie chciała dopuszczać do siebie myśli że to prawda , że naprawdę w to wierzy .
   Przypomniała sobie te wszystkie chwile spędzone z nim sprzed kilku lat . O tym jak pierwszy raz zawitała do domu Anubisa i tylko jako on jeden ją od razu zaakceptował .
     Patrzyła na załamanego Fabiana , który siedzi na kanapie . Który wbił swój wzrok w podłogę .
- Czasami czuję że w ogóle cię nie znam . - wyszeptała .
- Może to i dobrze , co? - podniósł głos .
   Poleciały jej łzy.
- Przecież jesteśmy szczęśliwi . - wymamrotała.
  Podszedł do niej i mocno szarpnął ją za lewę ramię.
- Nie nie jesteśmy! - ryknął . - To ty jesteś , pieprzysz się z kim popadnie na prawo i lewo!
- Puść mnie! To boli! - wyrywała się.
  Ścisnął ją jeszcze mocniej.
- Fabian! Zostaw mnie! - zaczęła płakać z bólu.
- Przemyśl to co robisz! - walnął ją z pięści w brzuch.
  Wziął kurtkę i wyszedł.
  Skuliła się i zaczęła płakać .



No troszkę przemocy xd Jakiś taki wyszedł : )  Jak tam u was walentynki? U mnie nawet w porządku , ale ich nie obchodzę to i tak dostałam 10 walentynek ; o 
Okej czas na moje zastanowienia
* chcę zmienić wygląd bloga , gdyż beżowy mi się znudził ;d
* rozmyślam nad założenia bloga z grafiką .
Co wy na to?